Dynastia Jagiellonów.

Władysław II Jagiełło

1386

Czas panowania 1386–1434.
Wielki książę litewski i król Polski, założyciel dynastii Jagiellonów. W 1386 roku poślubił nastoletnią królową Polski, Jadwigę Andegaweńską. Na mocy ustaleń zawartych z polskimi panami zgodził się przyjąć chrzest, rozpocząć oficjalną chrystianizację Litwy oraz złączyć państwo litewskie z polskim, w zamian otrzymując koronę.

Władysław III Warneńczyk

1434

Czas panowania 1434–1444 w Polsce.
Król Polski od 1434 roku i Węgier od 1440 roku, z dynastii Jagiellonów. Był pierworodnym synem Władysława Jagiełły. Jego koronacja, możliwa między innymi dzięki staraniom biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego, odbyła się 23 lipca. Nie sprawował jednak władzy samodzielnie – zastępowała go rada koronna, a także tak zwani opiekadlnicy, czyli zarządcy poszczególnych dzielnic.

Kazimierz IV Jagiellończyk

1447

Czas panowania 1447–1492.
Od 1454 do 1466 roku prowadził decydującą wojnę z Zakonem Krzyżackim, nazywaną wojną trzynastoletnią. Po początkowych porażkach, zdołał doprowadzić do zajęcia najważniejszych twierdz zakonu, łącznie ze stołecznym Malborkiem, którego zaciężna załoga została przekupiona. Na mocy zawartego pokoju Polska zdobyła Pomorze Gdańskie, ziemię chełmińską i Warmię, a wielki mistrz zakonu uznał zwierzchność króla jako swojego suwerena.

Jan I Olbracht

1492

Czas panowania 1492–1501.
Był trzecim synem Kazimierza IV Jagiellończyka. Jako król polski wzmocnił znacząco pozycję szlachty. W 1493 roku ograniczył prawo przenoszenia się chłopów, a w 1496 roku wydał przywileje piotrkowskie, które dawały szlachcie wyłączny dostęp do godności kościelnych. Zakazał jednocześnie mieszczanom nabywania dóbr ziemskich.

Aleksander Jagiellończyk

1501

Czas panowania 1501–1506.
Aleksander został jednak zapamiętany szczególnie ze względu na konstytucję Nihil novi, przyjętą na sejmie radomskim w roku następnym. Wprowadzała ona zasadę, że nic nowego nie może być postanowione bez zgody parlamentu, na który składały się izba poselska, senat i król. Niedługo później Jagiellończyk zachorował. Zmarł 19 sierpnia 1506 roku w Wilnie i tam został pochowany.

Zygmunt I Stary

1507

Czas panowania 1507–1548.
Zygmunt Stary okazał się monarchą niezbyt stanowczym, rozrzutnym, ale za to rozmiłowanym w sztuce i w prądach renesansu. To on dokonał przebudowy zamku na Wawelu, której efekty w dużym stopniu można podziwiać do dzisiaj. On też przyjął w 1525 roku hołd lenny księcia Albrechta Hohenzollerna, obrosły legendami i utrwalony przez Jana Matejkę „hołd pruski”.

Zygmunt II August

1548

Czas panowania 1530/1548–1572.
Jako pierwszy (i jedyny) król w polskich dziejach został obrany vivente rege – a więc jeszcze za życia ojca. Doszło do tego w roku 1529, natomiast koronację przeprowadzono w roku kolejnym. Zygmunt August przejął pełną władzę w obydwu krajach w roku 1548. Za jego sprawą doszło do zawartej w roku 1569 unii lubelskiej, utrwalającej związek między Koroną i Wielkim Księstwem Litewskim. Mówiono o nim, że to monarcha wyjątkowo stroniący od wojen.

Anna Jagiellonka

1575

Czas panowania 1575–1587.
15 grudnia 1575 roku Anna została formalnie wybrana królem, a 1 maja 1576 została żoną króla Stefana Batorego. Owdowiała w 1586 roku, teoretycznie mogła nie zgodzić się na bezkrólewie i sama objąć rządy ze względu na fakt ogłoszenia jej „królem” w czasie elekcji w 1575 roku. Jednak z tej możliwości nie skorzystała i zrzekła się własnych praw do korony, popierając kandydaturę swojego siostrzeńca, królewicza szwedzkiego Zygmunta.