-
lata panowania: 1386-1434
Pierwszy król polski z rodu Jagiellonów. Założyciel dynastii. Wielki książę litewski. Jego prawdziwe imię to "Jogaila" gdyż był Litwinem. W celu przejęcia władzy zabił swojego stryja Kiejstuta Giedyminowicza, poźniej wspólnie z bratem który został władcą Wielkiego Księstwa Litewskiego wspólnie walczył przeciwko Mongołom, Złotej Ordzie, Tatarom i Krzyżakom. -
lata panowania: 1434-1444
Król Polski, a później też Węgier i Chorwacji. Formalnie tytułował się najwyższym księciem litewskim. Zginął podczas zdradzieckiego ataku na Turków osmańskich pod Warną w 1444, chwilę po podpisaniu pokoju z sułtanem Muradem II. -
lata panowania: 1447–1492
Jeden z najaktywniejszych polskich władców, za panowania którego Korona, pokonując zakon krzyżacki w wojnie trzynastoletniej, odzyskała – po 158 latach – Pomorze Gdańskie, a dynastia Jagiellonów stała się jednym z czołowych domów panujących w Europie. Zdecydowany przeciwnik możnowładztwa, przyczynił się do wzmocnienia znaczenia Sejmu i sejmików, co osłabiło pozycję mieszczaństwa. -
lata panowania: 1492–1501 Był trzecim synem, a czwartym z kolei dzieckiem Kazimierza Jagiellończyka i jego żony Elżbiety Rakuszanki z Habsburgów, której zawdzięczał prawdopodobnie drugie imię – Olbracht, chciała ona uczcić w ten sposób pamięć swego ojca, króla Niemiec, Czech i Węgier, Albrechta II Habsburga. -
lata panowania: 1501–1506 Syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki, od 1492 roku wielki książę litewski, od 1501 roku król Polski. Aleksander Jagiellończyk, czwarty syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Habsburżanki, brat króla Jana Olbrachta, po śmierci Kazimierza Jagiellończyka od 20 lipca 1492 r. władał Wielkim Księstwem Litewskim, co równoznaczne było z zerwaniem unii personalnej pomiędzy Litwą i Koroną. -
lata panowania: 1507–1548 Przedostatni z dynastii Jagiellonów. Na tronie polskim zasiadł po śmierci swego brata Aleksandra Jagiellończyka. Był przedostatnim z sześciu synów Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki, ojcem m.in. Zygmunta II Augusta. Dwukrotnie żonaty: z Barbarą Zápolyą (1512), a po jej śmierci z Boną z rodu Sforzów (1518)[1][2]. -
lata panowania: 1548–1572 Ostatni dziedziczny wielki książę Litwy[c], syn Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, ostatni męski przedstawiciel dynastii Jagiellonów. Z jego inicjatywy Koronę Królestwa Polskiego i Wielkie Księstwo Litewskie na mocy Unii lubelskiej połączono w jedno państwo, Rzeczpospolitą Obojga Narodów. -
Okres bezkrólewia w Polsce. 1572-1575
-
lata panowania: 1575–1587 Córka Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, od 1575 królowa Polski, w 1576 poślubiła Stefana Batorego, który został iure uxoris królem Polski i sprawował faktyczną władzę; ostatnia polska monarchini z dynastii Jagiellonów, bezdzietna, po śmierci męża (1586) doprowadziła do wyboru na króla Polski Zygmunta III Wazy, swojego siostrzeńca.