-
Bandungconferentie: een derde weg
Nu op het wereld toneel twee strijdende ideologieën kwam er nu voor het eerst een Afro-Aziatische conferentie bijeen. Hierbij werd de grondslag gelgd van de Beweging van Ongebonden Landen die samen gingen werken omdat ze zich niet wilden toe eigenen aan zowel het communisme als kapitalisme. Het is echter nooit zo een grote machtsfactor geworden als De Sovjet Unie en Verenigde Staten. Maar desondanks wel een grote historische gebeurtenis. -
Marokko en Tunesië onafhankelijk
Het anti-koloniaal verzet in Marokko en Tunesië werd steeds groter. Nadat in beide landen onafhankelijkheid werd uitgeroepen ging Marokko ging als koningschap met een sultan en kwam er in Tunesië een redelijk moderne seculiere partij aan de macht. Dit was het begin van het dekoloniseren van Afrika, nadat er steeds meer verzet kwam uit het continent, maar ook door Westerse grootheden zelf. -
Jaren 60, dekolonisiatie
Veel landen kregen in de jaren 60 onafhankelijkheid, wel kregen ze dan de optie om de banden het moederland te behouden. Sommige landen, zoals Algerije, wilden totale onafhankelijkheid en geen banden meer met het moederland, in dit geval Frankrijk. Er waren ook landen zoals Kongo, die niet voorbereid waren op de onafhankelijkheid en hier ook totaal geen begeleiding in hadden gekregen. In dit soort situaties brak overal de chaos uit. -
Jomo Kenyatta, Kenia
Jomo Kenyatta werd in 1963 de eerste president van Kenia na een lange periode chaos in het land. Hij werkte samen met de Mau Mau die een guerrillaoorlog waren begonnen in Kenia in de jaren 50. Hij werd op basis daarvan gearresteerd door de Britse autoriteiten. Hij heeft geprobeerd vreedzaam te onderhandelen met de Britten voor onafhankelijkheid in Kenia. In 1963 kreeg Kenia dit ook, maar bleef het een republiek binnen het Britse Gemenebest. -
Organisatie van Afrikaanse Eenheid
Om eenheid en solidariteit te creeëren tussen de Afrikaanse landen werd de Organisatie van Afrikaanse eenheid in 1963 opgericht. Het doel was op samen op de te komen tegen het kolonialisme. Wereldwijd werd de organisatie niet erg serieus genomen. -
Nelson Mandela wordt gevangen genomen
Anti-apartheidstrijder en politicus Nelson Mandela uit Zuid-Afrika werd in 1964 gevangen gezet op Robbeneiland. Zijn strijd tegen apartheid ging tijdens zijn gevangenschap gewoon door. Zo werd hij hét gezicht voor de anti-apartheid. Hij bleef vel protesteren in de gevangenis. -
De val van de dinosaurussen
Vanaf de jaren 70 begonnen steeds meer oude autocratische leiders (de dinosaurussen) te vallen en kwam er een nieuw soort modernere heerschappij in de landen. Het ging niet zonder slag of stoot en er ontstonden veel bevrijdingsoorlogen. -
Eerste epidemie Ebola in Soedan en Zaïre
In 1976 brak de eerste (gedocumenteerde) Ebola epidemie uit in Soedan en Zaïre. In 2001 brak het ook uit in de Congolese provincie West-Kasaï. Vanaf 2014 tot nu heerst de ziekte nog steeds in verscheidene Afrikaanse landen. De ziekte kreeg wereldwijd aandacht. -
De Klerk
De Klerk was president in Zuid-Afrika van 1989 tot 1994 en heeft voor zijn streven naar gelijkheid en vrede in het land ook een nobel prijs gewonnen. Hij heeft samen met Nelson Mandela een groot aandeel gehad in de afschaffing van apartheid. Hij doopte Zuid-Afrika om tot een democratie en gaf ook de zwarte meerderheid het stemrecht. -
Nelson Mandela verkozen tot president Zuid-Afrika
Op 11 februari 1990 werd Nelson Mandela vrijgelaten uit de gevangenis. Hij ging daarna meteen in overleg met de regering om over de toekomst van een zwart-blank Afrika te spreken. Hij liet zich zelfs inspireren door Fidel Castro. Nelson Mandela zijn standvastigheid wierp zijn vruchten af, in 1994 werd hij verkozen tot president van Zuid-Afrika. -
Genocide bij de Grote Meren
Door het grote etnische verschil tussen twee bevolkingsgroepen in Centraal-Afrika, braken er in de jaren negentig tussen de Hutu's en de Tutsi's gruwelijke omstandigheden uit. In Rwanda en Burundi werden grote genocides gepleegd door de Hutu's op de Tutsi's. De hoop dat in Afrika in de loop van de Koude Oorlog meer democratie zou komen, bleek in Midden-Afrika - en nu nog steeds - niet meer realistisch.
