Dynastia Jagiellonów

  • Władysław II Jagiełło
    1386

    Władysław II Jagiełło

    1386–1434 Władysław II Jagiełło był wielkim księciem litewskim, królem polskim, synem księcia litewskiego i księżniczki twerskiej. Był założycielem dynastii Jagiellonów, mężem Jadwigi Andegaweńskiej. Źródło: https://zyciorysy.info/wladyslaw-jagiello/ | Życiorysy.info
  • Władysław III Warneńczyk
    1434

    Władysław III Warneńczyk

    1434–1444 Tron objął bezpośrednio po śmierci ojca, w 1434 roku, jeszcze przed swoimi dziesiątymi urodzinami. Jego koronacja, możliwa między innymi dzięki staraniom biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego, odbyła się 23 lipca. Nie sprawował jednak władzy samodzielnie – zastępowała go rada koronna
  • 1444

    Okres bezkrólewia

    1444-1447
  • Kazimierz IV Jagiellończyk
    1447

    Kazimierz IV Jagiellończyk

    1447–1492 Był najmłodszym, trzecim, synem Władysława Jagiełły i jego czwartej żony, Zofii Holszańskiej. Kazimierz uzyskał zgodę panów na koronację w 1447, tym samym została wznowiona polsko-litewska unia personalna. Walczył początkowo z magnaterią o jak najszerszą władzę królewską. Na skutek zatwierdzenia szlacheckich przywilejów w 1453 roku, uzyskał twarde ramy swej władzy, zwłaszcza, że nadchodziła dużymi krokami wojna z Zakonem Krzyżackim.
  • Jan I Olbracht
    1492

    Jan I Olbracht

    1492–1501 Jan I Olbracht urodził się 27 grudnia 1459 roku w Krakowie jako trzeci syn Kazimierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Habsburżanki. Otrzymał staranne wykształcenie pod okiem Jana Długosza oraz włoskiego humanisty Filipa Kallimacha. Jego edukacja obejmowała nie tylko język polski, ale także łacinę, niemiecki i włoski.
  • Aleksander Jagiellończyk
    1501

    Aleksander Jagiellończyk

    1501–1506 Aleksander Jagiellończyk, czwarty syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Habsburżanki, brat króla Jana Olbrachta, po śmierci Kazimierza Jagiellończyka od 20 lipca 1492 r. władał Wielkim Księstwem Litewskim, co równoznaczne było z zerwaniem unii personalnej pomiędzy Litwą i Koroną.
    Znał język litewski, był zarazem ostatnim wielkim księciem litewskim posiadającym tę umiejętność. Książę dbał o rozwój stołecznego Wilna, jak i o sprawy ważne dla państwa.
  • Zygmunt I Stary
    1507

    Zygmunt I Stary

    1507-1548 Zaczęto Zygmunta I nazywać „Starym” z uwagi na elekcję vivente rege („za życia króla”) jego syna Zygmunta Augusta. Z uwagi na jego liczne starsze rodzeństwo rodzice nie przewidywali dla Zygmunta wielkiej kariery politycznej, wobec czego nie przygotowywali go wcale do roli króla. Zygmunt I zmarł jako 81-latek, co wśród polskich władców należy uznać za pewien rekord.
  • Zygmunt II August
    1548

    Zygmunt II August

    1548-1572 Król Polski i wielki książę litewski z dynastii Jagiellonów. Był synem Zygmunta I Starego i przybyłej z Włoch Bony Sforzy. Za sprawą zapobiegliwości swojej matki jako pierwszy (i jedyny) król w polskich dziejach został obrany vivente rege – a więc jeszcze za życia ojca
  • Anna Jagiellonka
    1575

    Anna Jagiellonka

    1575-1587
    Do 1548 mieszkała na Wawelu. Wówczas po małżeństwie brata, króla Polski i wielkiego księcia Litwy, Zygmunta II Augusta, z Barbarą Radziwiłłówną popadła z nim w konflikt i przeniosła się na Mazowsze, a od 1558 do Wilna