Dynastia Jagiellonów

  • Władysław II Jagiełło
    1386

    Władysław II Jagiełło

    1386–1434
    Władysław Jagiełło, założyciel dynastii Jagiellonów. Zasiadał na tronie Polski przez 48 lat. Żaden inny polski monarcha nie panował tak długo. Długowieczny król przeżył kilka żon, ale podobno prawdziwym uczuciem obdarzył tylko jedną. Doczekał się niezbyt licznego (jak na średniowieczne standardy) potomstwa, a następców tronu dała mu dopiero ostatnia żona. Nie zmogły go epidemie. Przeżył uderzenie pioruna, ale pokonało go zwykłe przeziębienie.
  • Władysław III Warneńczyk
    1434

    Władysław III Warneńczyk

    1434–1444
    Był pierworodnym synem Władysława Jagiełły, a zarazem pierwszym legalnym męskim potomkiem jakiegokolwiek polskiego monarchy od 114 lat. W 1443 roku Władysław III, wówczas niespełna dziewiętnastolatek, wziął udział w zwycięskiej wyprawie zbrojnej przeciwko Turkom. W 1444 roku złamał świeżo zawarty pokój z przeciwnikiem i wyruszył z nową „krucjatą”. Zginął w walnej bitwie pod Warną 10 lipca 1444 roku, w ten sposób zyskując przydomek Warneńczyka.
  • 1444

    Okres Bezkrólewia

    1444-1447
  • Kazimierz IV Jagiellończyk
    1447

    Kazimierz IV Jagiellończyk

    1447–1492
    Był trzecim, najmłodszym synem Władysława Jagiełły, a imię otrzymał po bracie zmarłym w niemowlęctwie. Po śmierci brata w bitwie pod Warną w 1444 roku długo zwlekał z przyjęciem korony, przeciwstawiając się warunkom narzucanym mu przez polskie rycerstwo. Koronowano go dopiero w 1447 roku. W latach 1454-1466 toczył konflikt zbrojny z Krzyżakami, zakończony spektakularnym sukcesem. W efekcie Polska odzyskała swobodny dostęp do Bałtyku.
  • Jan I Olbracht
    1492

    Jan I Olbracht

    1492–1501
    Jan Olbracht zanim został królem Polski, władał – choć krótko – innym europejskim państwem. Jeszcze jako królewicz rozgromił Tatarów atakujących Ruś. Znany był z hulaszczego życia. Przyniosło mu to zgubę.
  • Aleksander Jagiellończyk
    1501

    Aleksander Jagiellończyk

    1501–1506
    Król Aleksander Jagiellończyk był wszechstronnie wykształcony i znał języki obce. Jednak jego panowanie nie było łatwe. Zmagał się z Zakonem Krzyżackim, Tatarami, Moskwą, a skarbiec świecił pustkami.
  • Zygmunt I Stary
    1507

    Zygmunt I Stary

    1507–1548
    Zygmunt Stary okazał się monarchą niezbyt stanowczym, rozrzutnym, ale za to rozmiłowanym w sztuce i w prądach renesansu. To on dokonał przebudowy zamku na Wawelu. On też przyjął w 1525 roku hołd lenny księcia Albrechta Hohenzollerna – a więc obrosły legendami i utrwalony przez Jana Matejkę „hołd pruski”. W 1526 roku włączył w granice Polski dotąd tylko luźno z nią związane księstwa mazowieckie, co w kilkadziesiąt lat później pozwoliło przenieść stolicę kraju do Warszawy.
  • Zygmunt II August
    1530

    Zygmunt II August

    1530–1572
    Zygmunt August przejął pełną władzę w obydwu krajach w roku 1548. Za jego sprawą doszło do zawartej w roku 1569 unii lubelskiej, utrwalającej związek między Koroną i Wielkim Księstwem Litewskim. Król podjął też decyzję o inkorporowaniu do Polski rozległych terenów podlegających wcześniej Litwie: Podlasia, Wołynia i Ukrainy. Mówiono o nim, że to monarcha wyjątkowo stroniący od wojen.
  • Anna Jagiellonka
    1575

    Anna Jagiellonka

    1575–1587
    Anna Jagiellonka była drugą kobietą – władcą w historii Polski i ostatnim monarchą w Polsce z dynastii Jagiellonów. Po ślubie ze Stefanem Batorym dzieliła z nim swoje obowiązki. W 1586 roku zmarł Batory, a Anna Jagiellonka zrzekła się własnych praw do korony. Jej rządy trwały do 19 sierpnia 1587 roku, kiedy to na króla Polski nominowano jej siostrzeńca – Zygmunta, królewicza szwedzkiego. Formalnie była królową do śmierci - 9 września 1596 roku.