Η κλασική εποχή της ρωμαϊκής λογοτεχνίας

Προκλασική ή αρχαϊκή περίοδος

280 BCE

Κικέρωνας

106 BCE

Ο Κικέρων ήταν ένας σημαντικός πολιτικός της εποχής του και ένας από τους μεγαλύτερους ρήτορες της αρχαιότητας. Έγραψε πάνω από εκατό πολιτικούς και δικανικούς λόγους, καθώς και θεωρητικά κείμενα για τη ρητορική τέχνη. Συνέθεσε, επίσης, φιλοσοφικούς διαλόγους επηρεασμένος από τον Πλάτωνα και άλλα φιλοσοφικά ρεύματα. Η ποιότητα του λόγου και ο πλούτος των ιδεών του τον καθιέρωσαν ανάμεσα στους μεγάλους της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Κλασική εποχή

100 BCE

Ιούλιος Καίσαρας

100 BCE

Ο Ιούλιος Καίσαρ είναι πιο γνωστός ως στρατηγός και πολιτικός. Ήταν όμως ταυτόχρονα ένας από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του. Δεν ήταν ιστορικός με τη στενή έννοια, αλλά έγραψε ένα είδος στρατιωτικών απομνημονευμάτων σε λιτή γλώσσα.

Λουκρήτιος

94 BCE

Ο Λουκρήτιος γράφει το έπος Για τη φύση των πραγμάτων (De rerum natura). Δεν πρόκειται για ηρωικό έπος, αλλά έχει φιλοσοφικό περιεχόμενο. Μεταφέρει την επικούρεια φιλοσοφία σε στίχους, μάχεται τη δεισιδαιμονία και επιχειρεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από το φόβο του θανάτου.

Σαλλούστιος Κρίσπος

85 BCE

Ο Σαλλούστιος Κρίσπος, ο πρώτος σπουδαίος Ρωμαίος ιστορικός, ήταν θαυμαστής του Θουκυδίδη και διέπρεψε στην ιστορική μονογραφία

Κάτουλλος

82 BCE

Ο πιο γνωστός εκπρόσωπος των «νεωτερικών» είναι ο λυρικός ποιητής Κάτουλλος. Στα ποιήματά του κυρίαρχη λογοτεχνική περσόνα είναι μια γυναίκα που ερωτεύθηκε με πάθος και την αναφέρει με το ψευδώνυμο «Λεσβία».

Βιτρούβιος

80 BCE

Την ίδια εποχή στον χώρο της «επιστημονικής» λογοτεχνίας ο Βιτρούβιος με το σύγγραμμά του Για την αρχιτεκτονική (De architectura) αποδεικνύει τις προχωρημένες αρχιτεκτονικές γνώσεις της εποχής.

Βεργίλιος

70 BCE

Ο Βεργίλιος είναι ο ποιητής της Αινειάδας, που συνδυάζει στοιχεία της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Θέμα της είναι η αναχώρηση του Αινεία από την Τροία, οι περιπλανήσεις του και η εγκατάστασή του στο Λάτιο. Ο Βεργίλιος είναι αυτός που δίνει την τελική μορφή στον ιδρυτικό μύθο της Ρώμης, σύμφωνα με τον οποίο την «αιώνια πόλη» ίδρυσε ο Ρωμύλος, απόγονος του Τρώα Αινεία.

Οράτιος

65 BCE

Ο Οράτιος είναι ο πιο σημαντικός λυρικός ποιητής, αυτός που μετέφερε το αιολικό μέλος στη Ρώμη. Συνθέτει τις Ωδές (Carmina) με πρότυπα τους Έλληνες λυρικούς. Γράφει όμως και σάτιρα και επιδίδεται και στο είδος της ποιητικής επιστολής.

Τίτος Λίβιος

51 BCE

Ο ιστορικός Τίτος Λίβιος παρουσίασε τη διαδρομή της Ρώμης από την ίδρυσή της μέχρι περίπου το τέλος του 1ου αι. π.Χ. Έννοιες, όπως ο mos maiorum (το ήθος των προγόνων), η pietas (η αίσθηση του καθήκοντος, η ευσέβεια), η virtus (η αρετή), οι παραδοσιακές δηλαδή ρωμαϊκές αξίες, κυριαρχούν στην ιστοριογραφία του.

Οβίδιος

43 BCE

Ο Οβίδιος, γράφει και επική ποίηση, αλλά την ανανεώνει: δημιούργησε μια μυθολογική «αντι-Αινειάδα», τις Μεταμορφώσεις (Metamorphoses). Το επικό αυτό ποίημα περιλαμβάνει 250 περίπου μύθους, κυρίως ελληνικής προέλευσης, που περιέχουν κάποιο στοιχείο μεταμόρφωσης (π.χ. ο μύθος της Δάφνης, που μεταμορφώνεται στο φυτό δάφνη, για να γλιτώσει από το ερωτικό κυνήγι του Απόλλωνα).

Ναυμαχία στο Άκτιο

31 BCE

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85

Μετακλασική εποχή

14

Ύστερη αρχαιότητα

700