-
1000
1η ΠΕΡΙΟΔΟΣ: 10ος αι.-1453
Παράλληλα με τη νεοελληνική συνείδηση διαμορφώνονται τα γνωρίσματα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
(Δημοτικά τραγούδια, Το έπος του Διγενή Ακρίτα,
Ιπποτικά μυθιστορήματα) -
2η ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1453 - 1669)
Η πιο σημαντική λογοτεχνική παραγωγή αυτής της περιόδου παρατηρείται στις περιοχές του «λατινοκρατούμενού» Ελληνισμού, επειδή σ’ αυτές οι Δυτικοί κατακτητές είχαν επιδράσει πολιτισμικά, αλλά και είχαν αφήσει ορισμένες ελευθερίες, Τα έργα έχουν επιρροές, άλλα σε μεγαλύτερο και άλλα σε μικρότερο βαθμό, από την Αναγέννηση της Δύσης, ενώ η μεγάλη άνθιση αυτής της περιόδου συντελείται στη βενετοκρατούμενη Κρήτη (Ερωτόκριτος, Ερωφίλη) -
3η ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1669 - 1821): Νεοελληνικός Διαφωτισμός
Την περίοδο αυτή την οριοθετούν η πτώση της Κρήτης στους Τούρκους (1669) και η
Επανάσταση του 1821· και τη χαρακτηρίζει το πνευματικό κίνημα του διαφωτισμού. -
4η ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1821-1880): Η Επτανησιακή Σχολή-Α’ Αθηναϊκή ή Ρομαντική Σχολή
α) Τα Επτάνησα έμειναν για αιώνες κάτω από τους Ενετούς, τους Γάλλους και τους Άγγλους· ήρθαν σε επαφή με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και μπόρεσαν να αναπτύξουν ιδιαίτερη πνευματική δραστηριότητα (Δ. Σολωμός)
β) Με την ίδρυση του ελληνικού κράτους ήρθαν στην Αθήνα από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες λόγιοι και πολιτικοί Φαναριώτες, που υπήρξαν οι πρώτοι λογοτέχνες στο νέο κράτος. Αυτοί στράφηκαν στο γλωσσικό αρχαϊσμό και στο ρομαντισμό. -
5η ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1880-1930): Η Γενιά του 1880 (Η Νέα Αθηναϊκή Σχολή )
Το 1880 είναι ένα πολύ σημαντικό ορόσημο για τη Νεοελληνική Λογοτεχνία, κυρίως γιατί επιβάλλεται στην ποίηση αλλά και στην πεζογραφία η δημοτική γλώσσα που εκφράζει ταυτόχρονα μια αλλαγή νοοτροπίας: ενώ δηλαδή όλοι ήταν προσηλωμένοι στην αντίληψη ότι πρέπει να αντλούμε μόνο από το παρελθόν, τώρα παρατηρείται στροφή προς τις αξίες του λαϊκού πολιτισμού (Άγγ. Σικελιανός, Κ. Βάρναλης, Κ. Καβάφης, Ν. Καζαντζάκης) -
6η ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1930-ΣΗΜΕΡΑ )
Α) Η Γενιά του 1930: Τη Γενιά του ’30 αποτελούν οι νέοι λογοτέχνες που εμφανίστηκαν μέσα στη δεκαετία 1930 - 1940, έχουν πρωτοποριακές φιλοδοξίες και διαφοροποιούνται από το παρελθόν.
Β) Μεταπολεμική λογοτεχνία: Οι μεταπολεμικοί ποιητές και πεζογράφοι εμφανίζονται από την αρχή της Κατοχής (1941) ως το 1960.