-
1386
Władysław II Jagiełło
1386 - 1434
pierwszy Jagiellon na tronie Polski, wielki książę litewski, mąż Jadwigi. Objął tron po unii w Krewie (1385). W latach 1409–1411 prowadził wojnę z Krzyżakami, zakończoną I pokojem toruńskim – Polska odzyskała ziemię dobrzyńską, a Żmudź wróciła do Litwy. 1410 – zwycięska bitwa pod Grunwaldem. W 1413 zawarł unię w Horodle – potwierdzono odrębność Litwy i włączono litewskie rody do polskich herbów. -
1434
Władysław III Warneńczyk
Król Polski od 1434 roku, król Węgier od 1440 roku. Zginął w bitwie pod Warną z Turkami w 1444 roku. -
1447
Kazimierz IV Jagiellończyk
Wielki książę litewski od 1440 roku, król Polski od 1447 roku.
Nadał bojarom litewskim prawa równe szlachcie polskiej. Inkorporował Prusy i Pomorze Gdańskie w 1454 roku, co doprowadziło do wybuchu wojny trzynastoletniej z Zakonem Krzyżackim. Król musiał mieć zgodę sejmików ziemskich na zwoływanie pospolitego ruszenia i stanowienie nowych praw. Opierał swe rządy na średniej szlachcie. -
1492
Jan I Olbracht
1492–1501
Syn Kazimierza Jagiellończyka. Król Polski od 1492 roku.
W 1493 roku zwołano pierwszy polski sejm dwuizbowy – wykrystalizowała się izba poselska. W 1496 roku uchwalono II przywilej piotrkowski. Nastąpiło wzmocnienie pozycji szlachty. Na mocy tzw. unii wileńskiej (1499) Polska i Litwa pozostawały niezależnymi państwami posiadającymi odrębnych władców, zobowiązanych jednak do wzajemnej pomocy przeciwko wrogom zewnętrznym. Rozluźnienie unii polsko – litewskiej. -
1501
Aleksander Jagiellończyk
1501–1506
Wielki książę litewski od 1492 roku, król Polski od 1501 roku.
Gdy został wielkim księciem litewskim, Jan Olbracht został królem polskim, nastąpiło zerwanie unii polsko – litewskiej. Prowadził wojny z Moskwą w latach 1492-1494 i 1500-1503. Litwa utraciła tereny na wschód od środkowego Dniepru. Za jego panowania uchwalono konstytucję Nihil novi (1505) – nic nowego o nas bez nas. Co doprowadziło do wykształcenia się ustroju demokracji szlacheckiej. -
1507
Zygmunt I Stary
1507–1548
najmłodszy syn Kazimierza Jagiellończyka, od 1506 roku wielki książę litewski i król Polski. Toczył wojny z Rosją (utrata Smoleńska, mimo zwycięstwa pod Orszą w 1514) i Krzyżakami (wojna 1519–1521 zakończona pokojem krakowskim i sekularyzacją Zakonu). W 1525 miał miejsce hołd pruski Albrechta Hohenzollerna. W 1526 Mazowsze włączono do Polski. Przeprowadził elekcję vivente rege swojego syna Zygmunta Augusta. W 1537 doszło do buntu szlachty („wojna kokosza”). -
1548
Zygmunt II August
1548–1572
ostatni Jagiellon na polskim tronie, król od 1529 roku (faktyczna władza od 1548). W 1561 zawarł układ z Gotthardem Kettlerem – Inflanty stały się lennem Polski i Litwy. Toczył wojnę północną (1563–1570) o Inflanty; zakończoną rozejmem z Rosją. W 1569 zawarł unię lubelską – powstała Rzeczpospolita Obojga Narodów. Popierał ruch egzekucyjny. Jego śmierć w 1572 roku zakończyła panowanie Jagiellonów. -
1575
Anna Jagiellonka
1575–1587
córka Zygmunta I Starego i Bony Sforzy, ostatnia polska monarchini z dynastii Jagiellonów. W 1575 roku została wybrana królową Polski, a rok później poślubiła Stefana Batorego, który jako jej mąż (iure uxoris) objął tron i sprawował realną władzę. Nie doczekawszy się potomstwa, po śmierci męża w 1586 roku odegrała kluczową rolę w wyborze swojego siostrzeńca, Zygmunta III Wazy, na króla Polski, zapewniając kontynuację dynastii poprzez linię matczyną.